vurig als de zon

ontluikt de kleur in elke bloem

trilt tussen oranje, rood en vermiljoen

schuwt ook het gele niet

tanend met de zon

ontbindt de bloem z’n kelk

wordt vaal

en richt zich

op het leven uit de zon

tussen eb en vloed

bewegen het alles en het niets

het blauwe en het groene

het grijze

met een tikje geel, oranje

en paars

misschien

tussen eb en vloed

bewegen maan en sterren mee

woordeloos

drijven de herinneringen boven

een weerspiegeling

van heden en verleden

tussen gisteren en vandaag

het uur van wolf noch hond

van sterren en de zon

verdort de nacht

ontluikt de dag