het gastenboek des doods

geopend voor het leven

verhalen tot een naam herleid

een titel

een datum

de mare niet minder wrang gesteld

voor eeuwig

zo heette deze plek

een ankerpunt

houvast

een eindig leven met de eeuwigheid

vervaagd

de naam allang vergeten

rest enkel de natuur als warm dek

een leven

heel even

dromen

besloten in een beeld

deinend

in het schijnsel

van een onmetelijke sterrennacht

verscholen

tussen velden van het leven

een dodenakker

met in de kiem gesmoorde levens

naast zonovergoten witte stenen

- met elk hun grijze schaduwkant -

ontluiken kleuren van een nieuw bestaan

en spreiden een warme gloed

over het verleden